Fevâğî el-Kâsımî - Şiirsel Çeviri: Y.M.Y.

Ey feryâd bizimle dur, şehirlere ağlarız,
Orda iskândan sonra, -yüreğimiz dağlarız!-

Mutlık ferâğdan SONRA, tümden haykırıyoruz,
Onların yurtlarında, hüzünle -ağlıyoruz!-

Biz ordayken bir zaman, barış huzur içinde,
Halas ettin kurbundan, kurtulmak istemezken!

Kaynata kollarında, ne kadar ilerledik,
Arzulanan detanttan, feraha ne eriştik?

Ayrıldık -ENDÜLÜS’ten-, olmadık gibi SANKİ,
Asla bize bu Yurtta, Nimet -artık- VERİLMEZ!

Keşke rûhum oradan, infirâktan -çok- EVVEL,
Ayrılsaydı bu tenden, -zaten budur MÜEVVEL!-

Ey dostlar GÖÇ etmede, -biraz- acele EDİN,
Fırsat vakitleridir, RIHLET yakındır -GİDİN!-