Dünyada tek vazifem; aç kalmaktır aç KALMAK,
Biri UMUT verirken, hayallerime DALMAK!

Ne kadar da kalpsizdir; nasihat veren AÇA,
Öğüdü de parayla, dolar bazında KAÇA!?

Savaş, açlık, korkuya; yetti artık TAHAMMÜL,
Görevi TEL’ÎN olan, bu mu doğal TEÂMÜL?

Açlığın acısına; gel biraz da sen DAYAN,
Boş lafları bırakıp, ateşlerde çokça YAN!

Mide bele yapıştı; ilâm ediniz HEMEN,
Çenebâza duyurun, ekmeğini hiç YEMEM!

Dün bir çocuk sormuştu; “Bu ne kadar SÜRECEK,”
Bir bilge cevap verdi: “BİN gün yürek DÜRECEK!?”

‘Oh’ demişti o çocuk; demek ki: Sonra TOKUZ,
Artık kurtulacağız, bu cehennemde YOKUZ!

‘HAYIR’ dedi BİLGE ZAT; bizler ALIŞACAĞIZ,
Açlığa TALİM edip, tümden KALIŞACAĞIZ!
                                                 

 Yusuf Metin YARDIMCI