Yüzünden ateş çıktı; fışkıran su PARLADI,
Su ateşin içinde, parçalanıp HARLADI!

Doğanın yeşil gözü; sanki savaşta ATEŞ,
Yanmaya mı razısın, kaynayan derince TeŞ!?

Senin kucaklamanla; alevlendi BEDENİM,
İkimiz yanıyoruz, nerdesin ey KEFENİM!?

Ben bir âsi âşığım; yani ki İSYÂNCIYIM!
Odu söndürmek için, mâhir bir GİRYÂNCIYIM!

Alevlerden kuleler; yaktı bağrımı YAKTI,
Volkandan çıkan lavlar, yüreğimize AKTI!

Saçlar bile tutuştu; sanki tutuşan GÖNÜL,
Behey vicdansız gaddar, kendi nârına GÖMÜL!

Gözlerdeki şelâle; ateşten buldu TESÎR,
Seller gibi boşaldı, ruhları aldı ESÎR!

Duygu kâtili oldun; anlasana ŞÜCEYRA,
Eşcâr Nîrâna durdu, ağlasana ŞÜKEYRA!

Sen yine doğacaksın; ölsen de DOĞACAKSIN,
Efsânedeki gibi, Kâtili BOĞACAKSIN!
                                                         

Yusuf Metin YARDIMCI