İNSAN OLMANIN KODLARI

Öğrendim ki bir insanı sevmekle başlıyor hayat, doğmakla değil.

Öncelikle kadrimi bilmeliydim. Aynada kendimebakmalı, âlemin özü ve bütün bir varlık evreninin gözbebeği olduğumun idrakinde olmalıydım.  Herkesten ve her şeyden sorumlu olarak atanmış “Yeryüzü Halifesi” olma bilincini kaybetmemeyi… “Yasin”; “Ey insan” demektir. Rabbimiz Nebisine“Ey insan” dedi. O’nu örnek alıyorsak biz de “insan” olmalıydık. Birinin iyi biri olduğunu söylemek için “insan”demek yetmeliydi; “Bu insandır”, bitti. İlave sıfata ihtiyaç olmamalıydı. Zira insan doğulmaz, insan olunur.  İnsan olmanın ilk basamağı; “Hayat ne? Ben kimim, bu hayata niçin geldim ve ne yapmalıyım? diyerek hayatın farkında olmak”.  Ömrün buza benzediğini, insana verilen en kıymetli rızık, nimet ve emanet olduğunu öğrendim.  Değerlendirmezsem her saniye eriyip gidecek ve yok olacağını…  İnsanın kişilik sahibi olmasını; “ben varım, ben benim” demesini”, ancak bencil olmamasını, bizli yaşanması gerektiğini, paylaşmayı öğrendim.  Sabrın, kuş gibi oturup beklemek değil, savaşarak direnmek olduğunu öğrendim.    Sıkıntı ve dertlerin, gelişmem için birer rahmet olduğunu, dertsiz adam olmayacağını, varsa da adam sayılmayacağını öğrendim.  Taşı delen şeyin suyun kuvveti değil, damlaların sürekliliği olduğunu, vazgeçersem kaybedeceğimi öğrendim.  Risk almayı öğrendim. Her şeyin bir riski olduğunu, riske girmeyenin ilerleyemeyeceğini, kaplumbağanın bile ilerlemek için boynunu dışarı çıkarmak zorunda olduğunu öğrendim.  Ölüme destansı yürüyerek ölmemeyi, Peygamber menkıbelerinin insanlara örnek olsun diye gönderildiğini, benim de menkıbelerim olması gerektiğini, öğrendim.  Öğrendim ki, “akıl, bilim, hukuk ve demokrasi” ekseninde yaşamalı ve bunun mücadelesini toplumda vermeliydim.  Ve, dünyaya tek başıma meydan okumayı öğrendim.  Kahramanların; yapılması gerekeni, şartlar ne olursa yapanlar olduğunu öğrendim.  Bütün bunları yapabilecek donanımda Yeryüzü Halifesi olduğumu unutmamayı öğrendim.   “Öyle bir hayat yaşamalıydım ki, Allah’ın emeğine değsin”. İşte bunu öğrendim.  Sonuç: İnsanın bu dünyada olabileceği en yüksek makam “insan” olmaktır.  İşte onu olmağa geldim.