Yüzünden ateş çıktı; fışkıran su PARLADI, Su ateşin içinde, parçalanıp HARLADI! Doğanın yeşil gözü; sanki savaşta ATEŞ, Yanmaya mı razısın, kaynayan derince TeŞ!? Senin kucaklamanla; alevlendi BEDENİM, İkimiz yanıyoruz, nerdesin ey KEFENİM!? Ben bir âsi âşığım; yani ki İSYÂNCIYIM! Odu söndürmek için, mâhir bir GİRYÂNCIYIM! Alevlerden kuleler; yaktı bağrımı YAKTI, Volkandan çıkan lavlar, yüreğimize AKTI! Saçlar bile tutuştu; sanki tutuşan GÖNÜL, Behey vicdansız gaddar, kendi nârına GÖMÜL! Gözlerdeki şelâle; ateşten buldu TESÎR, Seller gibi boşaldı, ruhları aldı ESÎR! Duygu kâtili oldun; anlasana ŞÜCEYRA, Eşcâr Nîrâna durdu, ağlasana ŞÜKEYRA! Sen yine doğacaksın; ölsen de DOĞACAKSIN, Efsânedeki gibi, Kâtili BOĞACAKSIN!                                                           Yusuf Metin YARDIMCI