Dünyada tek vazifem; aç kalmaktır aç KALMAK, Biri UMUT verirken, hayallerime DALMAK! Ne kadar da kalpsizdir; nasihat veren AÇA, Öğüdü de parayla, dolar bazında KAÇA!? Savaş, açlık, korkuya; yetti artık TAHAMMÜL, Görevi TEL’ÎN olan, bu mu doğal TEÂMÜL? Açlığın acısına; gel biraz da sen DAYAN, Boş lafları bırakıp, ateşlerde çokça YAN! Mide bele yapıştı; ilâm ediniz HEMEN, Çenebâza duyurun, ekmeğini hiç YEMEM! Dün bir çocuk sormuştu; “Bu ne kadar SÜRECEK,” Bir bilge cevap verdi: “BİN gün yürek DÜRECEK!?” ‘Oh’ demişti o çocuk; demek ki: Sonra TOKUZ, Artık kurtulacağız, bu cehennemde YOKUZ! ‘HAYIR’ dedi BİLGE ZAT; bizler ALIŞACAĞIZ, Açlığa TALİM edip, tümden KALIŞACAĞIZ!                                                    Yusuf Metin YARDIMCI